DIY - Karta muzyczna USB

Pomyłka w nazwie czipa. Otóż karta jest na TexasInstruments PCM 2902.

Do wrażeń słuchowych chciałem dodać, że na kolumnach które mają 60Hz na osi -12dB bas jest nadwyraz dosadny i głęboki. W szczególności słuchanie Rage Against The Machine nabrało nowego wymiaru. Ta karta naprawdę jest wspaniała...

Komputerowe opisy:

Instalacja pod windows XP jest automatyczna i bezproblemowa. Z łatwością można wybrać inne źródło nagrywania (mikrofon wpięty w inną kartę). Problemem jest niemożność zmiany głośności na drugiej karcie w momencie gdy działa Skype.

Pod linuksem karta działa bezproblemowo na sterownikach alsa (snd-usb-audio). Widać tylko jedną "wajchę" do podgłaśniania, ale jej ruszanie nie ma sensu - karta czasem przywiesza jeden kanał jak się ją za szybko ściszy. Najlepiej używać programowego ściszania w xmms.

Nie sprawdzałem czy działają łaty na skype, żeby wybrać mikrofon wpięty do innej karty - zostawiłem swoją starą jako główną. Dobry dźwięk pod linuksem jest mi potrzebny tylko w xmms i mplayerze. W XMMS wybiera się po prostu kartę ze spisu (Configure w opcjach outputu Alsa).

W mplayerze:

mplayer -ao alsa9:hw:1,0

(wybiera _drugą_ kartę alsa do odtwarzania dźwięku. Można też podać -ao oss:/dev/dsp1 jeśli się to komuś uda skonfigurować - a to trudne na devfs i udev).

Karta muzyczna oparta jest o słynny chip TexasInstruments omawiany szeroko na forum (PCM2702). Działa podłączona do USB (proszę zwrócić uwagę, że to pozwala wynieść ją do innego pokoju bez straty jakości dźwięku).

Ja prosiłem o drobne przeróbki, dlatego mój egzemplarz ma wejście i wyście na RCA oraz taką samą parę cyfrowych łączy elektrycznych (RCA). Testy na razie prowadzę na złączach analogowych.

Brzmienie jest przepiękne i ogólnie nie-komputerowe. W porównaniu z kartą muzyczną Yamahy (jakaś budżetówka) oraz SB AWE 64 ISA (najlepsza karta SB) ... jakim porównaniu?

Z tego pudełeczka dźwięk jest czysty, bezproblemowy, z oddechem, bliski słuchaczowi - znikła mgiełka. Bas kontrolowany, z wykopem - perkusja wbija się w klatkę piersiową. Sopran detaliczny, dźwięczny. W końcu można porozmawiać o średnicy, scenie.... Znika przester, znika rzężenie.. Złe mp3 brzmią jeszcze gorzej, dobre brzmią jeszcze lepiej...

Odpaliłem gierkę i ze zdziwnienem odnotowałem wiele nowych przeszkadzajek.

Porównanie z tunerem Kenwooda (KT-6500), który ma poważne ambicje być źródłem audiofilski: dźwięk jest podobnej klasy. Dynamika, scena, podobne powietrze. Bas nawet lepszy, bardziej zdecydowany (ale może to wynikać z konieczności pokręcenia mocniej gałką a ja nie jestem pewien czy mój luxman nie pracuje częściowo w klasie A).

Naprawdę się cieszę, że mogę sobie chwilowo darować CD. Pozostałe komponenty systemu nie dorosły do rozważań nad jitterami i niuansami holografii, więc mp3 na razie mi też wystarczą...

Jeśli chodzi o wartość/cena hmm... Dotyczy ona kart muzycznych. Jeśli ktoś ma cierpliwość do nagrywania każdego albumu na CD i słucha całymi albumami - proszę bardzo. Dla tych, który lubią losowy wybór spośród tysięcy, którzy chcą zmieniać gatunki co kilka minut - karta jest niezastąpiona!